Noordoostpolder
Zondagochtend 6 augustus was het vroeg opstaan. De bus die ons naar Schiphol zou brengen vertrok om vijf uur vanaf de Bosbadhal in Emmeloord. Ruim voor zeven uur kwamen we op een kletsnat vliegveld aan. Na de controles bleek dat het vliegtuig vertraging had. De tijd hebben we gedood met koffie en geklets.
De vlucht zelf verliep vlot en op een klein beetje turbulentie na vlekkeloos. Ruim een uur later dan gepland landde we op Cork. Nadat we de koffers van de bagageband hadden gehaald gingen we naar de bus die voor ons klaar stond. Koffers gingen onderin en nadat iedereen een plekje had ingenomen kon de reis door Ierland beginnen.
De afstand naar en tussen de tuinen was vandaag niet groot en al snel waren we bij Hillside. Hier stond, nadat we de heuvel langs de hortensia's hadden beklommen, de lunch voor ons klaar. Dat smaakte goed. Daarna konden we heerlijk door de tuin dwalen, soms trappetjes op, dan weer de heuvel aflopend. In de tuin staan heel veel hortensia's en de kleuren in de borders zijn voornamelijk oranje, rood, paars en roze.
Daarna was het een korte rit naar Coosheen, een kleine stadstuin. Hier staan verrassend veel verschillende planten gecombineerd met kleine bomen. De plantenkennis van de eigenaresse, Hester Forde, is indrukwekkend.
Een klein half uurtje later waren we bij Beechwood. Hier liet Ned Kirby ons meegenieten van zijn passie. Mooie aparte bomen en struiken werden afgewisseld met (boom)varens, bladvormen en kleuren. Ook hier wat hoogteverschillen en doorkijkjes in de haag die uitzicht boden op de heuvel tegenover de tuin.
Na nog een half uurtje rijden kwamen we aan bij hotel Blarney Woollen Mills, ons hotel voor de komende twee nachten. Onze chauffeur Richard heeft de hele dag bijzonderheden van de omgeving verteld.
Het diner werd om 19:00 in een aparte zaal geserveerd. Hier waren voor ons vier grote ronde tafels gedekt. Het vier gangen keuzemenu smaakte goed na zo'n lange dag.
Maandagmorgen de 7e werden we om acht uur aan het ontbijt verwacht.
Ruim een uur later vertrokken we naar de eerste tuin, Fota Gardens. Dit is een groot landhuis met een park met bijzondere en oude bomen. De gids bleek een gouden sleutel nodig te hebben om ons toegang te geven tot een ommuurde tuin. Afgelopen jaren zijn hier de nodige kassen hersteld, maar er ligt nog werk genoeg. Na de rondleiding was het al snel tijd voor de lunch. Na de lunch hebben we nog even door het arboretum gedwaald.
De volgende stop was bij Blarney Castle and Garden. Nadat wij waren uitgestapt, reed de chauffeur terug naar het hotel. Eenmaal in de tuin werden we opgewacht door de headgardener. Deze heeft ons in rap tempo, in anderhalf uur, de hoogtepunten laten zien en heeft veel erover verteld. Hier kun je wel een dag doorbrengen om alles rustig te bekijken. Na dit bezoek gingen we lopend naar hotel terug (ca. 300 meter), waar tijd genoeg was om ook de winkeltjes bij het hotel te bezoeken.
Het diner was weer een 4-gangen menu, maar vanavond verliep het serveren wat trager en hebben we de koffie en thee niet gezien. De koffers moeten weer gepakt, want morgenochtend gaan we op weg naar het volgende hotel.
Tegen negen uur, op dinsdag de 8e, zat iedereen weer in de bus en lagen de koffers onderin. Via smalle kronkelige wegen, met langs de kant veel crocosmia's en fuchsia's, heuvel op en heuvel af, zijn we naar een uitzichtpunt bij Kinsale gereden. Hier gingen we er even uit en er werden heel wat foto's gemaakt. Niet veel later zaten we weer in de bus en eenmaal op het schiereiland een heel eind langs het water op gereden. De weg was zeer kronkelig, smal en nog wat later werd het een hele smalle doodlopende weg. Het laatste stukje hebben we lopend afgelegd en niet veel later liepen we over een stijgende oprijlaan met aan weerszijden hortensia's. Deze privétuin bleek een van de hoogtepunten van de reis. De ommuurde tuin tegen de helling op met kleurrijke borders, groentetuin, zichtlijnen, trappen en vijver was een plaatje. Verder o.a. een beekje met aan weerszijden nog jonge beplanting en varens. Een hoogtepunt was de otter in de vijver, die ook de eigenaar nog niet eerder had gezien. Het was hier GENIETEN!
Daarna met de bus naar Clonakilty, waar we in het stadje konden rondlopen en lunchen. De gekleurde gevels waren niet te missen.
Halverwege de middag waren we bij Bantry House and Gardens. Ook deze tuin lag tegen de heuvel en na een kleine 100 treden omhoog te zijn gelopen hadden we een prachtig overzicht, met de oceaan op de achtergrond. Langs de trap staan oude potten. Het huis stond deels in de steigers en dat is geen overbodige luxe. Zo verzorgd en prachtig gerestaureerd de tuin van vanochtend eruit zag, zo gedateerd was het hier. Weliswaar een indrukwekkend geheel, maar er kan veel meer van gemaakt worden.
De rit naar ons volgende hotel bleek maar een paar honderd meter te zijn. En na ontvangst van de sleutel de kamer weer opgezocht. Deze zag er weer netjes uit, met wederom de douche in het bad.
Om zeven uur werd het diner geserveerd. Dit keer hadden we de keuze uit drie gerechten per gang. We hebben heerlijk gegeten en even na negenen was ieder vrij om nog wat te wandelen of de kamer op te zoeken.
Woensdag 9 augustus was het licht bewolkt, toen we om half acht aan het ontbijtbuffet konden gaan. In dit hotel is het buffet zeer uitgebreid, met ook hartig broodbeleg. zoals kaas, worst en zalm, maar ook verschillende soorten fruit, en diverse luxe broodjes. Het was smullen vanochtend.
Daarna gingen we met de bus op weg naar de ferry die ons naar Gar(i)nish Island zou brengen voor een bezoek aan Ilnacullin Garden.
De ferry heeft een kleine omweg gemaakt, zodat we diverse zeehonden konden spotten.
Eenmaal op het eiland hebben we o.a. de Italiaanse tuin en de ommuurde tuin bekeken. Op het eiland waren weer veel mooie oude bomen. Na nog wat te hebben rondgedwaald en bij het restaurant nog wat te drinken gehaald, heeft de ferry ons weer naar het vaste land gebracht.
Hier gingen we de bus weer in voor een wat langere rit over kronkelige wegen. Soms ging het vlak langs het water, dan weer langs muren/tunnels van groen. De laatste kilometers was over een smalle kronkelige weg en diverse voertuigen zijn achteruit gereden naar een inham om de bus ruimte te geven. Eenmaal gearriveerd bij Helen's Bar werden we naar een schuurtje geloodst, die vol stond met vierpersoonstafeltjes. Hier werd onze al eerder bestelde lunch geserveerd.
Daarna gingen we op weg naar Derreen Gardens. Dit was een grote bostuin, maar we hadden maar vijf kwartier om rond te lopen. Inmiddels brandde de zon goed en was het eigenlijk te warm om in een draf rond te lopen. Hier stonden wederom heel veel oude bomen en veel boomvarens. De onderbegroeiing leek veel van hetzelfde. De doorkijkjes over het water waren wel geweldig.
Om half vijf zaten we weer in de bus voor de weg terug. Dit maal is de chauffeur door de bergen gereden. De wegen waren iets minder smal, maar nog steeds weinig rechte stukken. We hebben genoten van de vergezichten.
Even na zes uur waren we terug in het hotel en een uur later konden we weer aanschuiven. Na het eten konden de koffers weer gepakt, want er staat morgen weer een hotelwisseling op het programma.
Donderdag 10 augustus was het ontbijt al om zeven uur. In de dikke mist zijn we om acht vertrokken met de bagage weer onderin. Onderweg naar Rock of Cashel trok de mist gelukkig op. Na ruim twee uur rijden konden we de benen strekken en uitwaaien bij de ruïne. Na de bezichtiging zijn we het plaatsje Tipperary ingelopen om te winkelen en te lunchen.
Na wederom ruim twee uur bussen kwamen we bij Powerscourt Garden in Enniskerry aan. Dit was weer genieten. Eenmaal door het mooie oude landhuis heen sta je op een plein met een geweldig uitzicht op de lager gelegen tuinen. Het zicht over de trappen, de vijver met fontein is indrukwekkend mooi. Natuurlijk ook hier de nodige oude bomen, maar er was nog zoveel meer. De mooie oude toren geeft uitzicht tegen de toppen van de bomen. De Japanse tuin had watertjes, rotspartijen, trappetjes en veel mossen en varens. Via de dierenbegraafplaats en de vijver met spuitende dolfijnen zijn we naar ommuurde tuin gelopen. Hier waren twee lange kleurrijke borders, met ook hier een vijvertje. Dit was een prachtig stukje van de tuin.
Eenmaal in de bus was het "nog maar" een uur met de bus naar ons volgende hotel, Arklow Bay. In deze laatste rit van vandaag kwam de mist weer opzetten en heeft het zelfs lichtjes geregend.
Dit hotel oogt wat minder, maar het diner was voortreffelijk. Na het eten hebben wij de kamer weer opgezocht, maar anderen hebben nog een tijdje naar muziek in de hal geluisterd.
Het ontbijt werd vanaf kwart over zeven geserveerd. Dit was zo mogelijk nog uitgebreider dan het tweede hotel. Na het ontbijt zijn we nog een uurtje over het natuurpad langs de kust gaan lopen. We vertrokken vandaag pas om half tien, dus hadden we alle tijd.
Niet veel later gingen we naar Mount Usher. De reistijd was vandaag, gelukkig, een stuk minder en een half uurtje later kwamen we aan. Dit is een lange smalle tuin aan weerszijden van een hier en daar snel stromende beek. Diverse bruggetjes zorgden ervoor dat je makkelijk van de ene naar de andere kant kon lopen. In deze parktuin staan wederom heel veel oude bomen. Hier en daar zijn kleine grasveldjes met wat borders. Vlak bij de ingang is nog een grote bloemen border gerealiseerd. Op het pleintje voor de tuin waren een aantal winkeltjes, waaronder een restaurant en een bakker. Bij deze laatste hebben wij een heerlijke sandwich gehaald.
De rit naar de tuin van June Blake's Garden duurde een half uurtje. Dit was eens een "gewone' bloementuin. De prachtige kleurrijke borders met mooie grassen waren een lust voor het oog. De grote groepen geraniums langs de borders gaven het geheel een weelderige uitstraling. Verder was June een enthousiaste tuinvrouw die veel te vertellen had. Kortom het was hier genieten.
Na een korte rit kwamen we bij de laatste tuin aan, Huntingbrook Garden. Deze tuin is van Jimi, de jongere broer van June. De bus werd op de kleine volle parkeerplaats gezet en Richard is een tijd bezig geweest op de bus hier te keren en plaats te maken voor vertrekkende auto's. Wij zijn na het uitstappen de helling opgelopen met aan weerszijde bonte borders. Eenmaal boven bleek dat Jimi de tijd was vergeten en ergens een stuk verderop de paden in de "meadow" aan het maaien was. Na een tijdje wachten het bos maar in gelopen en afgedaald naar het beekje wat er liep. Aan de andere kant zijn we weer omhoog geklommen en kwamen uit op het gras, waar een eenzame grasmaaier stond. Prachtig uitzicht had je hier trouwens. Eenmaal terug op de eerste heuvel hebben we nog een korte introductie over het ontstaan van de (gravel)tuin en een rondleiding gehad. Richard heeft ons weer naar het hotel teruggebracht en is daarna naar huis gereden.
Om zeven uur konden we weer aanschuiven en het smaakte ons weer goed. Vanavond konden we voor de laatste keer de koffers inpakken.
Zaterdag de 12e was alweer onze laatste dag in Ierland. Vanochtend konden we vanaf half 8 nog één keer genieten van het uitgebreide ontbijt. Tegen negen uur kwam er een bus achteruit het parkeerterrein op met onze nieuwe chauffeur, Sean. De koffers gingen weer onderin en wij gingen op weg naar hartje Dublin. De chauffeur vertelde in rap tempo met een Iers accent het een en ander over de stad. In het centrum werden we gelost en we zijn uurtje door de stad gelopen met Piet als gids. Daarna hadden we nog tijd genoeg om ergens een hapje te eten en te luisteren naar straatmuzikanten. Wij zijn nog even de Ha’penny Bridge over gelopen voordat we verder gingen met de bus.
Ons laatste uitje was de botanische tuin van Dublin. Een heerlijk park om in te dwalen met grote gazons, zodat het ruimtelijk was. De kleurrijke borders waren een lust voor het oog en de kassen waren immens groot. Het bezoek hebben we afgesloten in het restaurant met een kopje thee, voordat we op weg gingen naar het vliegveld van Dublin.
Hier waren we even na half vier en nadat we onze tickets hadden gekregen, konden we twee roltrappen omhoog voor de veiligheidscheck. Daarna was het wachten tot vertrek. Wij hebben nog wat water en een broodje opgehaald, want een diner zit er vanavond niet in. Eenmaal bij de gate nog een bakkie koffie gedaan en ondertussen vliegtuigen bekeken. Onze kist was vandaag ruim op tijd aanwezig en we vertrokken dan ook op tijd. Het taxiën kost dan nog wel ruim tien minuten voordat het vliegtuig de lucht in gaat. De vlucht verliep zeer voorspoedig en het zicht onderweg was fantastisch.
Eenmaal op Schiphol waren we vrij vlot door de controle heen, maar het was een flink eind lopen naar de bagageband. Eenmaal de koffers bij de hand zijn we naar buiten gelopen, waar de bus al klaar stond. De koffers gingen nog maar eens onderin en even na half elf kwamen we aan in Emmeloord. Hier ging iedereen verder zijn eigen weg. Voor ons betekende dat nog een klein stukje lopen om thuis te komen.
Al met al hebben we een geweldige week gehad.
Ellen Nelis