18 augustus 2022

De bus is er om 8.15 uur en het vertrek is om 8.30 uur. Als we om kwart over acht aankomen, zijn we nog net niet de laatsten. Na de regen van gisteren is de lucht nog vochtig, maar het belooft een mooie dag te worden met 25 graden en weinig kans op regen.  ‘s Middags hebben we, zittend in de bus, een mini regenbui gezien, voor de rest het beloofde mooie weer.
Ank deelt aan iedereen een 150 jaar G&B button uit. Zo zijn we herkenbaar voor elkaar en voor de reisleiders Elly en Piet. Of dat nodig is, weet ik niet want de meeste gezichten komen mij wel bekend of zeer bekend voor.

Eerst worden we overgeleverd aan chauffeur Marc. Vol bewondering zien we hoe hij in de loop van de dag de meest onmogelijke bochten toch zonder schade weet te nemen.
Na de Ketelbrug komen we in de polder met de vele, vele windmolens. De meningen zijn verdeeld. Persoonlijk vind ik het een mooi gezicht al die windmolens naast het nut voor de energievoorziening, maar het schijnt dat de meerderheid van de mensen een andere mening heeft. Wat verder opvalt is dat alles, in elk geval alles in de buurt van de snelweg, er zo groen uit ziet. Je zou bijna vergeten dat het journaal het al tijden over een geweldige droogte heeft met desastreuze gevolgen voor de natuur.

Om 9.50 uur arriveren we bij een restaurant/museum (Castellum) ergens in Utrecht voor koffie met appelgebak (en  toiletbezoek). Daar blijkt ook een (mini) vlindertuin te liggen, maar daar rept Piet met geen woord over. Toch ook niet lelijk. We krijgen daar een half uur voor van Piet en Elly. Dat het 10 minuten meer wordt is een patroon dat bij elke volgende tussenstop zich herhaalt. Bij aankomst daarna op de volgende bestemming wordt vervolgens tevreden vast gesteld dat we precies op schema liggen.

De Vlinderhof in het Maxima park bij Vleuten, ontworpen door Piet Oudolf, is onze eerste bestemming. Op weg daar naar toe herhaalt reisleider Piet een aantal keren dat we in Emmeloord in de Zuidert ook een vlindertuin hebben die hoewel een stuk kleiner, ook zeer de moeite waard is. Uit eigen ervaring kan ik dat beamen. Maar de Vlinderhof waar wij losgelaten worden is wel van een andere klasse. Veel groter en met meer planten. Bovendien ‘regent’ het daar elke dag, dus er is niets te merken van de droogte.
Wat een weelde aan bloemen en grassen!

Na een dik uur naar de bus die ons naar de lunch in Ede brengt. Vanwege ruimtegebrek buiten en veronderstelde aanwezigheid van wespen, is de lunch binnen. We krijgen ruim voldoende tijd om de broodjes, soep, koffie, thee en melk naar binnen te werken. Heerlijk en in elk geval geen wespen, al zijn er steeds meer deskundigen die zeggen dat wespen eigenlijk hele lieve nuttige beesten zijn. Ik moet nog wel wennen aan dat idee.

De lunch was in Ede omdat we dan natuurlijk vlakbij de Hessenhof zitten. Een kwekerij met erg veel bijzondere en gewone planten. Je kunt ze kopen, maar als je niks wilt kopen is het ook niet lastig om een uur lang volop te genieten. En dat doen we dan ook.
 

Hier is het dat we ervaren dat onze chauffeur weet hoe je met een grote bus op een smal zandpad een tegenligger niet raakt, een moeilijke bocht neemt en vervolgens de bus keert terwijl daar op het eerste gezicht geen ruimte voor is.

Op de weg naar de laatste bestemming zien we het regenbuitje, komen we in de drukte en deelt Elly aan iedereen een appel uit (Delcorf). Alsof we aan het verhongeren waren.

Om 16.05 uur komen we aan bij Tuin Polhuis bij Ermelo. De bus parkeert op een betonplein. De eigenaresse verwelkomt ons op het plein en houdt een welkomstwoord van ruim 5 minuten, terwijl 100 meter verderop het paradijs lonkt. Wij zijn allemaal beleefd en blijven rustig, maar uit ervaring weet ik dat leerlingen van een school in zo’n situatie al na één minuut onrustig worden en na twee minuten zeer onrustig. Deze 5 minuten waren dan ook het enige minpuntje van de dag. Na koffie met (weer) wat lekkers erbij werden we losgelaten in de tuin. Het welkomstwoord had beter gedaan kunnen worden terwijl we aan de koffie zaten.

De tuin zelf maakte het minpuntje meer dan goed. Overweldigend. Alles is groen, alles bloeit, mooie doorkijkjes, zitjes, geen uitgebloeide bloem en  geen dor blaadje te zien. Hoe doet ze dat? Elke hoek die je omgaat brengt weer een nieuw stuk tuin waar ook weer alles even mooi is. Daar ga ik zeker nog een keer heen om daar een halve dag in plaats van een dik uur door te brengen.