Zondag 16 juni werden wij om kwart voor twee verwacht op het parkeerterrein van de Bosbadhal in Emmeloord. Dat was een gezellig weerzien, want veel van de deelnemers hadden elkaar al eerder op tuinreizen getroffen.
Om twee uur vertrokken wij met één deelnemer minder, die we echter bij het tankstation op de A6 weer zouden oppikken. Iets met een vergeten weekendtas. Tevens konden we hier het gebrek aan koffiemelk opheffen.

De reis naar IJmuiden was zeer afwisselend. Ter hoogte van Lelystad leek het wel nacht en kwam niet veel later de regen met bakken uit de lucht. Kort daarop was het weer zonnig met prachtige stapelwolken. Dit patroon herhaalde zich. Rond de Coentunnel dikte het verkeer wat in, maar we waren op tijd bij de terminal. Het inchecken verliep vlot en we konden door de slurf het schip betreden. De hutten van de groep lagen op verschillende dekken.

Na het achterlaten van de nachttas in de hut zijn wij naar de 10e verdieping gelopen om van het uitziet te genieten en de afvaart te zien.

Om 17:45 mocht onze groep zich melden voor het diner in het buffetrestaurant. We werden helemaal om de hoek tot achterin de zaal geleid. Inmiddels hadden we wat deining. Het door het restaurant lopen om je bordje met lekkers te vullen en terug aan tafel te brengen was vaak een komisch gezicht, omdat we toch wel wat aan het zwalken waren. Het buffet was trouwens verrassend uitgebreid en lekker!

Op maandagochtend 17 juni zijn we even na achten naar de achtste verdieping gelopen voor het ontbijtbuffet in het Nord sea restaurant. Stipt om 8:15 mochten we naar binnen na inlevering van ons kaartje. Ook dit was zeer verzorgd en uitgebreid.

Tegen negen uur zijn wij terug gegaan naar de hut om de laatste spullen in te pakken. Daarna was het wachten totdat de boot zou aanmeren. Dit gebeurde rond kwart over 10. Alle voetpassagiers verzamelden zich op dek 7 en konden om half elf twee verdiepingen lager van boord af. Mondjesmaat gingen we in het ontvangstgebouw richting de douane. Het duurde uiteindelijk nog 45 minuten voordat we bij de bus waren.

Na ruim twee uur rijden door glooiend landschap waren we bij Carolside. We kregen hier koffie en thee aangeboden in een prachtige kamer. Daarna werden we naar de ommuurde tuin geleid. De border voor de muur was fantastisch om te zien met die paarse rand. In de ommuurde tuin was het kleurrijk en was het jammer dat de rozencollectie nog net niet in bloei stond. Al snel was het tijd om naar de bus te gaan.

Na een half uurtje rijden kwamen we om kwart over twee, Engelse tijd, bij Floors Castle bij Kelso aan. Hier werden we naar een theehuis geleid waar de lunch voor ons klaarstond. We begonnen met een tomatensoep, daarna de nodige sandwiches en wat zoets. Dit alles met koffie en thee. Het smaakt ons goed, want we hadden inmiddels ook wel trek gekregen. Tijdens de lunch stroomde de regen langs de ramen. Gelukkig was de bui zo goed als over toen we naar het kasteel liepen voor de rondleiding. Zelf ben ik er vrij snel doorheen gegaan. De tuinen lokte mij veel meer. Hier heerlijk doorheen gewandeld, prachtige kleurrijke borders met o.a. ridderspoor. De schaduwhoek voorzien van aparte planten, er was een groentetuin en nog zo veel meer. Veel te snel was het tijd om weer terug naar het kasteel te lopen waar de bus om half vijf zou vertrekken. Inmiddels viel er weer wat regen en rommelde het in de verte.

Het was nu nog maar een klein stukje rijden voordat we bij het hotel Cross Keys, midden in Kelso, aankwamen.

Na het ontvangst van de sleutel en het invullen van het keuzemenu zijn we naar de kamers gegaan om ons te installeren.

Tegen zevenen gingen we naar beneden, waar een deel van de groep al zat te wachten. Een deel van het restaurant is deze week voor ons gereserveerd. Het 3-gangen diner was goed verzorgd. Daarna konden we nog koffie of thee krijgen.

Dinsdag 18 juni konden we om half acht aanschuiven voor het Engels ontbijt en konden we het menu weer invullen.

Een uur later werden we in de bus verwacht en gingen we op weg naar Taninghame House, op ruim een uur rijden. Dit grote roodstenen landhuis had voor het huis de nodige perken met oude rozen. Een aantal borders was recent opnieuw beplant, omdat de oude rozen op waren. Deze zijn gestekt, borders zijn afgegraven en voorzien van nieuwe grond en daarna zijn de stekken erin gezet. Komende jaren worden zo alle rozenborders onderhanden genomen. Naast deze tuin was een bloementuin met slingerde paden en een naar later bleek gloednieuw prieel. Daarachter lag weer een laantje met ernaast een wilder stukje begroeiing dat weer overliep in het bos. Ook langs deze tuinen had je nog de nodige borders met uitzicht op een riviertje. Door het bos lopend bleek aan de andere kant van de lange oprit nog een mooie ommuurde tuin te zijn.

Om twaalf uur gingen we in Dunbar naar The Royal Machintosch. Hier werden we naar een zaaltje geleid en hebben geruime tijd op onze lunch gewacht. De eersten kregen de lunch na een half uur wachten. De laatste tafel had nog 15 minuten, voordat we weer in de bus moesten zitten. Dat was dus hap, slik de boel naar binnen werken, terwijl de eersten nog even over het strand hebben kunnen lopen....

Om twee uur arriveerden we bij Broadwoodside. Dat was in 1999 nog een vervallen boerderij hoorden we tijdens de inleiding van de tuinman die er inmiddels al 25 jaar werkt.

Deze is in twee jaar tijd helemaal gerenoveerd, is de grond rondom verbeterd en met de aanleg van de tuinen begonnen. Hier zijn een aantal binnentuinen en ommuurde tuinen met weelderige beplanting. De moestuin ligt er heel verzorgd bij. De gebruikte kleuren van de kozijnen en hekwerk versterken het geheel. Aan de buitenkant van de woning was de beplanting repeterend en zag er geweldig uit. De hoeveelheid grond rondom de woning is enorm. Ze hebben namelijk dwars over hun kavel een laan aangeplant met een lengte van vijf kilometer.

Om half vier zaten we weer in de bus en gingen we op weg naar Shephard House. Een huis binnen de bebouwde kom en duidelijk een liefhebberstuin. Lord Fraser hield met de nodige humor een praatje over het ontstaan van de tuin 66 jaar geleden. Hij bleek al 96 te zijn, zij pas 88. In de tuin graspaden en de nodige versieringen in de tuin waren zelfgemaakt. Een prieeltje was helemaal met schelpen figuren beplakt. Van kleine gekleurde kiezels zijn figuren in het pad gemaakt. Een lange vijver, een waterloopje. De kleur wade bleu die terugkomt in de ornamenten en banken. Kortom een plek om je ogen uit te kijken en waar je steeds weer nieuwe leuke hoekjes ziet.

Op woensdag de 19^e zijn we om half 8 naar beneden gelopen om te ontbijten. Dit keer lagen er ook plakken kaas als broodbeleg en waren er voldoende croissantjes.

Om half negen gingen we op weg naar Stobshiel House. Hier werden we enthousiast ontvangen door de eigenaresse, die vlot en gedreven vertelde over de tuin. We mochten overal lopen en als we last hadden door de vele regen overhangende planten, moesten we die maar opzij duwen. Ze was blij met het weer wat we hadden meegebracht. De koffie met wat lekkers stond al voor ons klaar. Wij zijn eerst de ommuurde tuin naast het huis ingelopen. Deze bestaat uit diverse tuinkamers met losse beplanting. De verspreid staande digitalissen en thalictrum geven het geheel een speels aanzien. Er zijn diverse hagen, een ronde vijver, een tuinhuisje in de hoek. Het ziet er allemaal prachtig uit. Door een kas heenlopend kom je bij de laatste tuinkamer, waar een goed verzorgde groentetuin te vinden is. Voor het huis heb je uitzicht op een groot gazon met wat borders aan een zij- en achterkant. Daarachter ligt een stukje bos met o.a een stobbeborder. Ook hier hebben we lekker gedwaald langs de varens, over bruggetjes..... genieten. Wat een sfeer en wat een tuin. We werden uitgeleidde gedaan en kregen zelfs nog een handdruk als bedankje.

Na een uurtje in de bus waren we bij Kailzie.Hier konden we zelf een lunch gebruiken. Daar het restaurant klein is en de groep groot was de wachttijd aanzienlijk. Een take away was ook mogelijk, dus hebben wij in de tuin zelf gegeten. De tuinkamer waar we hadden geluncht had keurig verzorgde plantvakken en graskanten, maar daar konden nog wel wat planten bij. In een ander deel met ronde vormen stonden de borders wel mooi vol. De dubbele grote border aan weerszijden van een graspad was een plaatje. We hoorden dat er ook een smal paadje langs een stroompje was. Die hebben we opgezocht en hier en daar wat glibberend afgelopen. Hier stonden de nodige varens en andere schaduwplanten. Nog snel even naar een oude boom gelopen en daarna in tempo naar de bus. De tijd zat er alweer op.

Ruim een half uur later waren we bij Portmore. Dit was laatste tuin voor vandaag. We waren iets te vroeg en de gardener moest nog achter uit de tuin komen. Duidelijk articulerend, maar met een flink accent deed hij zijn verhaal en liep het eerste stuk al vertellend met ons mee. Daarna waren we vrij om de begroeide heuvel achter de vijver met leuke slingerpaden te beklimmen. Helemaal bovenop de heuvel waren nog twee uitzichtpunten. Vanaf de eerste zag je het huis in de diepte liggen, vanaf het tweede punt kon je een heel eind een vallei inkijken.

Daarnaast was er in het vlakke gedeelte een stuk met allemaal tuinkamers. Soms bevond zich alleen vormsnoei en gazon in zo'n kamer. Dan weer waren er een viertal spiegelborders in de hoeken te bewonderen in allerlei donker rode tinten. Een kamer werd gebruikt als groentetuin. Hier bevond zich een tuinhuis, waar heet water voor ons klaarstond voor een kopje thee. Een flesje koud water kon ook. Hier hebben we een tijdje gezeten, genietend van het plekje.

Donderdag 20 juni hebben wij voor het ontbijt de tassen voor vandaag alvast ingepakt. Na het ontbijt vertrok de bus voor een lange rit van anderhalf uur naar Edinburgh. Nog steeds ging de rit over heerlijk slingerende wegen en over de heuvels. Eenmaal in Edinburgh zijn we nog wat door de stad gereden om de sfeer te proeven, voordat we werden afgezet bij de Botanische Tuinen. Hier hebben we onder leiding van Piet een deel gezien. waaronder de bloemenborders en de rotstuin. Tegen twaalf uur zijn we naar het restaurant gelopen voor de lunch op eigen rekening. Na de lunch zijn we nog even snel naar de testborder gelopen en nog sneller terug om de bus, die om één uur zou vertrekken, te halen.

Wederom zijn we een stuk door de stad gereden en we werden er vlak bij het kasteel weer uitgezet. Allereerst zijn we met de groep en Piet een stukje door de stad gewandeld. Nadat we de "golden mijl" een stukje hadden afgelopen zijn we op eigen houtje wat rond gaan dwalen. Nadat we in de buurt van de bus waren, zijn we nog wat thee gaan drinken, deels om de tijd te doden, deels om gebruik te kunnen maken van het toilet. Na de thee zijn we via steile trappen terug naar de bus gelopen. Daar konden we nog wat te drinken krijgen. In de bus kregen we nog wat zoutjes en dat was wel lekker met een rit van anderhalf uur voor de boeg.

Deze vrijdag de 21^e juni was alweer onze laatste dag in Schotland. Voor het ontbijt zijn alle spullen weer de koffers ingegaan en hebben we de reistas voor op de boot gepakt.

Na het eten de koffers opgehaald, de sleutel ingeleverd en de koffers bij de bus gebracht. We hebben nog even op het terras in het zonnetje gezeten voordat we vertrokken richting de boot.

Na een rit van anderhalf uur was er een plekje aan de kustweg om even de benen te strekken en koffie te drinken. Daarna was het nog een half uur naar de tuin Howick Hall gardens. Hier waren we om half 12 en zijn we begonnen met een run op het toilet. Er stonden twee gidsen voor ons klaar. Eén zou rustig lopend de bloemenborders rondom het huis laten zien. De ander zou een langere route volgen om zo veel mogelijk te kunnen laten zien van het landgoed maar dan in rap tempo. Na 45 minuten zouden we terug zijn bij het restaurant. Hier was men duidelijk niet op grote groepen berekend, maar we hebben heerlijk gegeten.

Tegen drie uur waren we bij de haven.

De chauffeur ging met alle paspoorten naar binnen en kwam na 15 minuten terug met de hutnummers/sleutels. Deze werden met de paspoorten weer uitgedeeld in de bus. Daarna kon de bus aansluiten op de rij bussen die aan boord moesten. De bus voor ons had de pech dat alle koffers uit het ruim gehaald werden en met zijn/haar eigenaar door de douane moest. Toen wij bij het uitstappunt waren, was de handbagage genoeg om mee te nemen. Binnen nog een paspoort- en ticket-controle voordat we naar de hut konden lopen. Daarna was het nog drie en half uur wachten voordat wij in het restaurant verwacht werden. Dus alle tijd om de ferry uit de haven te zien vertrekken.

Het buffet was net als op de heenweg weer zeer uitgebreid. Dit maal geen deinende zee en we zaten we vlak bij het zeer uitgebreide buffet. Om kwart over tien werd ons gevraagd of we nog wat wilden gebruiken, want ze gingen opruimen. Tegen half 11 moesten we het restaurant uit. De hoogste tijd om het bed op te zoeken.

Zaterdag 22 juni was het na het ontbijtbuffet wachten totdat de boot zou afmeren. Mooi om te zien hoe de ferry achteruit manoeuvrerend naar de kade vaart.

Na een tijdje konden wij als voetpassagiers van boord en blijkt de slurf naar de ontvangsthal helemaal vol te staan. Dat duurde dus weer drie kwartier voordat we bij de bus arriveerde, die al geruime tijd stond te wachten.

Ook nu werd er gestopt bij het eerste tankstation, ditmaal om de bus van brandstof te voorzien. Onderweg ging de pet nog rond en werden Peter (chauffeur), Piet en Elly hartelijk bedankt voor hun inzet.

Na een vlotte rit waren we tegen half één aan bij de Bosbadhal. Na het uitladen van de koffers en een laatste groet ging ieder zijn eigen weg.

We hebben wederom een mooie en gezellige week met elkaar gehad.