Een bijzondere winterbloeier is de prachtige Herpatica, die behoort tot de Ranonkelfamilie. Het drielobbig blad heeft de vorm van een lever, vandaar de Hollandse naam: Leverbloempje.

De kleine, maar in de winter opvallende, planten bloeien in diverse kleuren: van wit, roze, rood naar paars en blauw. Er zijn zelfs soorten met dubbele bloemetjes. De bloeitijd valt in februari – maart - april (ligt een beetje aan de eventuele vorst). Hepatica’s worden niet hoog: 15 cm, maar als ze het naar hun zin hebben, worden het wel mooie compacte pollen. Sommige soorten krijgen zoveel bloemetjes, dat het blad bijna niet meer te zien is. Hepatica’s zijn eigenlijk winter groen, maar door regen/sneeuw/vorst raakt het oude blad beschadigd. Ik knip dat oude blad eraf en in maart/april laat het frisse jonge blad zich al weer zien. Ook dat blad is niet te versmaden: er zijn tegenwoordig Hepatica’s met prachtig gemarmerd blad in rood-groen en grijs-groen.

Het zijn niet echt heel gemakkelijke planten; ze stellen wel wat eisen: ze houden nl. van een plekje in de halfschaduw in kalkachtige, niet te natte (vooral zomers) grond. De soorten die hier staan, gedijen prima. Het zijn echte ‘hebben’-planten voor de liefhebber: als je ze eenmaal gezien hebt, ben je verloren (ik wel, tenminste).

Hepatica’s zijn mooi te combineren met vroegbloeiende bollen zoals b.v. Sneeuwklokjes en Iris reticulata, maar ook met de vroegbloeiende Corydalis (Vogeltje-op-de-Kruk) variëteiten.

Enkele makkelijke soorten die hier in de borders staan, zijn: